Eerste missie 2016 zit er op
Zoals gewoonlijk liep alles anders dan gepland, ook dat is Mali. Anders dan anders ben ik verschillende keren aan huis geweest bij collega’s. Avondeten op het dakterras ‘à la Arabi’, gelegen op een bank. Geen bestek, eten met je handen uit één schaal, bewijs van vertrouwelijkheid en vriendschap. Het is een prachtige donkere avond met volle maan ent een magnifiek uitzicht over de stad. Kleine kinderen schuiven tussen ons heen en weer, nieuwsgierig en op ontdekkingstocht.
Of op een warme zondagmiddag, na een intensieve ochtend gesprekken voeren, onaangekondigd mee langs de familie. Een kostelijke ervaring. We bezoeken een traditionele stadscour, waar een oude moeder woont met drie van haar zoons en hun gezinnen. Midden in Bamako is het geboortehuis van mijn collega Youssouf en van zijn kinderen. Zijn vader woonde er met vier vrouwen en in totaal 27 kinderen. Ze komen eens per jaar, van over de gehele wereld (VS, Canada, Oostenrijk en buurlanden als Burkina en Senegal), thuis om feest te vieren. De moeder is 90, de rust zelve, slechtziend maar attent op ieder (achter)kleinkind dat zich meldt. Er is veel te beleven op de cour. Koken, wassen, kleren maken en stoffen kleuren. Het krioelt er van de spelende (buurt)kinderen. Alle familieleden op de cour eten iedere dag samen en de vrouwen wisselen elkaar af als kok. Het is een feest om naar te kijken. Het leidt tot een mooi gesprek over gebruiken in families, over polygamie en veranderingen door kleinere behuizing, meer druk op het dagelijkse leven, internet… Er is geen tijd meer voor meer dan één vrouw.
Vervolgens trekken we een wijk verder, naar zijn eigen huis. We zien een prachtige tuin met onder andere mango’s en papaja’s. Het is een kleurrijk geheel. Ook hier is een dakterras, waar het overigens in de middag te warm is om op te zitten. We eten een traditionele lunch, een gebruik op zondag, in alle rust in de schaduw. Het is een mooi huis met hoge kamers Het is in vijf jaar gebouwd, in fases, afhankelijk van het budget. Er wordt ook eerst een deel afbetaald om vervolgens de volgende fase in te gaan.
Naast deze kleine sociaal culturele verkenning is hard gewerkt aan het strategisch plan voor 2016 – 2020 met drie coaches en het management van de vereniging. Er komt duidelijk schot in.
Onverwacht mee kunnen doen aan conferentie, waar een nieuwe fase in de decentralisatie wordt gelanceerd. Ook een kort gesprek gehad met de Nederlandse ambassadeur Maarten Brouwer. Hij heeft er fiducie in, lijnen komen samen, de urgentie is voelbaar in de voortgang. Dit blijkt ook uit bijdragen van de gedreven Minister van decentralisatie en van de minister-president. Beiden leggen veel nadruk op het belang van lokaal beleid. Over urgentie gesproken!
Ook is vooruitgang geboekt met de voorbereiding van een internationaal seminar in mei over het uitwerken van de vredesakkoorden van Algiers op lokaal niveau. Het is motiverend om te merken dat hier ons werk dicht bij grote internationale vraagstukken komt. Een stevige decentralisatie is een kernelement in een duurzaam vredes- en verzoeningsproces. Geef regio’s de ruimte voor eigen inkleuring van voorzieningen en politieke vraagstukken. Doe dat binnen de grenzen van een rechtsstaat waar mensen voor willen gaan. Die wil is hier, zeker ook bij onze collega’s. Het blijft bijzonder om hierin mee te mogen doen. À la prochaine.